Klaus Maria Brandauer
Jean Paul: Ognisty krąg nowej Drogi Mlecznej
„Niewidzialny świat chciał nagle stworzyć wszystko na raz niczym chaos – jedna postać kiełkowała na drugiej, z kwiatów wyrastały drzewa, z nich kolumny chmur, z których na szczycie wyłaniały się twarze i kwiaty.” – Jean Paul, Lata tajemne
Jean Paul, poeta kosmicznych wizji, mistrz onirycznych światów i malarz fantastycznych krajobrazów, kreuje sfery, w których wszechświat stapia się z dźwiękiem i barwą. Jego twórczość jest jednym wielkim, niezmierzonym snem, w którym niebiańskie pieśni splatają się z dysonansami zbłąkanych gwiazd, tworząc fascynującą harmonię. Poeta przywołuje najwcześniejsze początki, kiedy wszystko dopiero powstawało – niepewne chwiania i wahania, z których wyłaniają się formy i materie w celu stworzenia kształtu świata. Wizjonerskie obrazy i skoki myślowe Jeana Paula są echem pradawnych epok geologicznych, które żyją dalej w mitach i snach, otwierając nam oczy na związek między naturą, człowiekiem i kosmosem.
Klaus Maria Brandauer prowadzi przez pulsujący, bujny i fantastyczny świat języka Jeana Paula. Przy akompaniamencie Arno Waschka na fortepianie można razem z aeronautą Giannozzo wsiąść do gondoli i unieść się ponad złem tego świata.
Klaus Maria Brandauer jest jednym z nielicznych niemieckojęzycznych aktorów cieszących się światowym uznaniem. Sławę przyniosła mu oscarowa ekranizacja powieści Klausa Manna Mefisto w reżyserii Istvána Szabó z 1981 roku. Następnie wystąpił w międzynarodowych produkcjach, takich jak Pożegnanie z Afryką (Out of Africa), Nigdy nie mów nigdy (Never Say Never Again) z serii filmów o Jamesie Bondzie oraz w kolejnych filmach Szabó: Oberst Redl i Hanussen. Za rolę w filmie Pożegnanie z Afryką, w którym wystąpił u boku Roberta Redforda, otrzymał Złoty Glob oraz nominację do Oscara.
Od dekad jest jednym z najbardziej cenionych niemieckojęzycznych aktorów teatralnych. Występował w tytułowych rolach w sztuce Jedermann na Festiwalu w Salzburgu oraz w Hamlecie w wiedeńskim Burgtheater, gdzie pracuje od 1972 roku. Współpraca z reżyserem Peterem Steinem, rozpoczęta w 2007 roku inscenizacją Wallensteina w Berliner Ensemble, zaowocowała kolejnymi wspólnymi projektami: Rozbity dzban Heinricha von Kleista, Ostatnia taśma Samuela Becketta w Neuhardenbergu oraz Król Lear w Burgtheater w Wiedniu. Brandauer wielokrotnie sam inscenizował produkcje – przygotował przedstawienia Opera za trzy grosze Bertolta Brechta, Lohengrin Richarda Wagnera, a także film Mario i czarodziej na podstawie opowiadania Thomasa Manna.
Po ukończeniu studiów pianistycznych i dyrygenckich na Akademiach Muzycznych w Monachium i Berlinie Arno Waschk został prywatnym uczniem Ferenca Radosa w Budapeszcie. Repertuar pianisty koncertowego i kameralisty obejmuje szeroki wachlarz utworów, ze szczególnym uwzględnieniem muzyki XXI wieku oraz eksperymentalnych form koncertu i performansu. Od około 2003 roku koncentruje się głównie na pracy dyrygenckiej. Dla Christopha Schlingensiefa skomponował i zaaranżował muzykę do sztuk Kunst und Gemüse, Mea Culpa oraz Via Intolleranza II. Jego debiutem reżyserskim była prapremiera teatralnego utworu muzycznego Der erste Amerikaner, der den Kolumbus entdeckte … w Staatstheater Darmstadt. Wśród jego kompozycji znajduje się m. in. muzyka sceniczna dla Burgtheater w Wiedniu i Residenztheater w Monachium. Spektakl 3 Episodes of Life został uhonorowany Nagrodą Nestroya w 2019 roku. Arno Waschk regularnie występuje u boku Klausa Marii Brandauera w roli pianisty.
