Schauplatz der Moderne
(Scena nowoczesności)
Berlin – laboratorium doświadczalne modernizacji urbanistycznej około 1800 roku
Berlin około 1800 roku był – mimo wpływu Weimarskiego Dworu Muz – niezrównanym centrum intelektualistów, pisarzy i artystów w ówczesnych Niemczech. Sztuki piękne, teatr, filozofia i architektura przechodziły dynamiczne przeobrażenia. Unikalna w tamtych czasach wymiana kulturalna między różnymi warstwami społecznymi i religiami rozwijała się dzięki setkom salonów, towarzystw czytelniczych i dyskusyjnych, klubów oraz lóż. Jedna z kluczowych postaci ówczesnej sceny kulturalnej, poeta Jean Paul, napisał w 1801 roku: „Ton znacznie przewyższa swobodą ten weimarski. Tutaj szlachta i mieszczanie tworzą spójną całość, ale nie jak tłuszcz z wodą, gdzie jedno zawsze unosi się nad drugim i spogląda z góry, lecz są ze sobą ściśle połączeni niczym składniki zespolone ługiem, z którego powstaje mydło. Uczeni, Żydzi, oficerowie, tajni radcy, szlachcice – krótko mówiąc, wszyscy, którzy gdzie indziej (z wyjątkiem Weimaru) działają sobie na szkodę, spotykają się wspólnie i przynajmniej przy herbacie i posiłkach żyją w zgodzie.”
Günter de Bruyn kreśli z wielkim wyczuciem i narracyjną pasją obraz przełomu w społeczeństwie, sztuce i polityce, który – przyspieszony przez egzystencjalne zagrożenie Prus po Rewolucji Francuskiej – wyznaczył drogę do nowoczesności. W czytaniu z udziałem Johanny Wokalek i Sylvestra Grotha obok fragmentów dzieł de Bruyna zabrzmią także głosy protagonistów przełomu około 1800 roku.
Johanna Wokalek jest jedną z najbardziej rozchwytywanych, wszechstronnych i ekspresyjnych aktorek w Niemczech. Kształciła się w wiedeńskim Max-Reinhardt-Seminar i zadebiutowała w 1996 roku podczas festiwalu Wiener Festwochen. W latach 2000–2015 była członkinią zespołu Burgtheater w Wiedniu. Od 1998 roku wielokrotnie grała główne role filmowe, w tym w tak ważnych filmach jak Aimée & Jaguar Maxa Färberböcka, Der Baader Meinhof Komplex Bernda Eichingera i Die Päpstin Sönke Wortmanna. Ostatnio można ją było zobaczyć w Deutschstunde Christiana Schwochowa oraz w serialach Am Anschlag - Die Macht der Kränkung i Spy City. Od 2014 roku poświęca się także scenie operowej.
Sylvester Groth należy do najbardziej cenionych aktorów charakterystycznych obszaru niemieckojęzycznego. Jego postaci są enigmatyczne, a gra intensywna. Występował na wszystkich najważniejszych scenach i współpracował z uznanymi reżyserami, takimi jak Peter Zadek, Klaus-Michael Grüber czy Frank Castorf. W ostatnich latach zagrał w serialach Dark, Deutschland 86, Deutschland 89 i German Crime Story: Gefesselt. Na dużym ekranie pojawił się m. in. w ekranizacjach literackich Das Wochenende i Nadzy wśród wilków. Wcielił się w postać Josepha Goebbelsa zarówno w filmie Mein Führer Dani Levyʼego, jak i w Bękarty wojny Quentina Tarantino, za co został wyróżniony przez Screen Actors Guild. Wśród jego licznych nagród znajdują się m. in. Nagroda im. Adolfa Grimmego oraz Złota Kamera.
