Schreib ohne Furcht und viel
„Wenn man jemanden geliebt hat, liebt man ihn immer.
Wenn man einmal nicht mehr allein war, ist man es nie mehr.“
(Jeśli kogoś się kochało, kocha się go zawsze.
Kto raz nie był samotny, nigdy więcej nie będzie się tak czuł.)
Maria Casarès
Francuski pisarz i filozof Albert Camus poznał pochodzącą z hiszpańskiej rodziny migrantów aktorkę Marię Casarès w roku 1944 i podczas prób w paryskim Théâtre des Mathurins do jego sztuki Le Malentendu (Nieporozumienie) zostali parą zakochanych. Camus był żonaty, ale ze względu na wojnę i okupację Paryża stracił kontakt ze swoją żoną. Po dwuletniej przerwie w roku 1948 kochankowie znów zapłonęli miłością do siebie, a ta przetrwała aż do śmierci Alberta Camusa w wyniku wypadku.
Do grudnia 1959 roku uzbierało się łącznie 865 listów, które świadczą o intensywnym, sekretnym związku pary. Są jak „Rations de bonheur“ – porcje szczęścia – i opisują historię miłosną, którą cechowały niedosyt i nieobecność drugiej osoby tak samo jak wzajemne porozumienie i pragnienie, radość ze wspólnie spędzonych dni i wspólnej pracy, poszukiwanie prawdziwej miłości, perfekcyjnego sformułowania i spełnienia. „Schreib ohne Furcht und viel (Pisz bez obaw, pisz dużo)“, to zawołanie Casarè sprawia wrażenie motta ich korespondencji. Posługując się językiem niezwykle poetyckim, zapewniają siebie nawzajem o swojej miłości, rozmawiają o życiu codziennym, jak np. o ważnych wydarzeniach politycznych i literackich.
Maria Schrader i Matthias Brandt zagłębią się w tę zachwycającą korespondencję, którą czyta się jak powieść. Umożliwia ona wyjątkowy wgląd w jakże aktywną, fascynującą codzienność i twórczość tych dwóch ikon XX wieku. Wydana po raz pierwszy w 2017 r., jest literacką sensacją.
