Panna Elza
19-letnia Elza właśnie spędza wakacje w Dolomitach, kiedy dociera do niej rozpaczliwy list od mamy: Ojciec stoi na skraju bankructwa i tylko Elza mogłaby jeszcze uratować rodzinę, gdyby udało się jej przekonać zaprzyjaźnionego handlarza dziełami sztuki Dorsdaya do udzielenia im pożyczki w wysokości 30.000 guldenów. Elza przeczuwa, że jego zgoda mogłaby wiązać się ze spełnieniem pewnych warunków. Faktycznie Dorsday obiecuje im pieniądze, jeśli Elza się przed nim rozbierze. Przez to żądanie młoda kobieta przeżywa wewnętrzne rozterki. Zaskakująca decyzja pozwala jej się od nich uwolnić, lecz także prowadzi ją na skraj ludzkiej egzystencji.
Powstała w 1924 r. nowela Arthura Schnitzlera przedstawia sprzeczne odczucia Elzy z wielką psychologiczną precyzją, co było możliwe dzięki zastosowaniu techniki monologu wewnętrznego. Sposób narracji Schnitzlera, typowy dla tego gatunku, pozwala nie tylko na zrozumienie toku myślenia protagonistki, lecz równocześnie rzuca światło na moralną otchłań tzw. „lepszego społeczeństwa“ tamtego okresu.
Senta Berger występowała w ponad 100 filmach kinowych oraz w Burgtheatrze, w Thalia Theater i Schillertheater i należy do najbardziej popularnych aktorek niemieckiej telewizji. Za swoją twórczość otrzymała liczne nagrody i wyróżnienia, między innymi Złoty Glob, Federalną Nagrodę Filmową, Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Berlinale i nagrodę Bambi.
