Ingeborg Bachmann –
Senza Casa
Autobiograficzne szkice,
notatki i zapiski z pamiętnika
„Próba wyrażania się, odczuwania, dzielenia się cieniami. Bardzo ciemna gęstwina, w której łamie się każde ostrze.” – Ingeborg Bachmann
Niedawno opublikowane autobiograficzne szkice Ingeborg Bachmann odkrywają dotąd nieznany skarb – poetycki, pełen emocji i humoru wgląd w jej życie. Notatki i zapiski z pamiętnika, powstałe częściowo w różnych odstępach czasu, ukazują brak zakorzenienia i nieustanną zmianę miejsca i języka. Opowieści o wspólnym mieszkaniu z Hansem Wernerem Henze na Ischii i w Neapolu, relacje z pobytów w Wiedniu, Klagenfurcie, Paryżu i Rzymie oraz podróży literackich po Niemczech oddają napięcie między utopijną wizją swobodnego życia artystycznego a troską o byt materialny. Z tych fragmentów wyłania się obraz Ingeborg Bachmann jako artystki, która świadomie podjęła ryzyko niepewnej egzystencji – przestrzeni eksperymentu i doświadczenia życia „senza casa”, bez stałego domu. Sophie Rois w mistrzowski sposób oddaje głos tej wybitnej poetce i prozaiczce XX wieku.
Z krótką przerwą w latach 2018–2022 w Deutsches Theater, Sophie Rois jest związana z zespołem Volksbühne na Rosa-Luxemburg-Platz od 1993 roku. Przez lata współpracowała z wybitnymi reżyserami, takimi jak Frank Castorf i René Pollesch. Została uhonorowana Pierścieniem Gertrud Eysoldt, a jej dorobek obejmuje liczne role filmowe i telewizyjne. Za główną rolę w filmie Drei w reżyserii Toma Tykwera otrzymała wiele nagród, w tym Niemiecką Nagrodę Filmową w 2011 roku. Zdobyła także Nagrodę im. Adolfa Grimmego za kreację Eriki Mann w miniserialu Die Manns – Ein Jahrhundertroman. Została wyróżniona prestiżową Berlińską Nagrodą Teatralną, przyznawaną przez Stiftung Preußische Seehandlung.
Prawo do lektury: © Suhrkamp Verlag Berlin
