PANKOW und Gäste
(PANKOW i goście)
Już sama nazwa zespołu była prowokacją. Można było ją odczytać jako oznaczenie pochodzenia, ale kto chciał, doszukał się w niej też nazwy oficjalnie nielubianego przez władze NRD gatunku muzycznego. I w końcu „Pankow“ był też często używanym na Zachodzie synonimem (przypuszczalnie) mieszkającej licznie w tej dzielnicy miasta elity partyjnej NRD, zanim nazwa „Wandlitz“ weszła w modę.
Od założenia zespołu w 1981 r. PANKOW prowokował nie tylko przez zdystansowanie się od ideologii zarówno wschodniej jak i zachodniej. Ich muzyka była mniej meliczna i patetyczna, za to znacznie bardziej rockowa i dynamiczna niż ta grana przez niektóre inne ważne zespoły z wschodnich Niemiec. I była najbliżej „prawdziwego życia“. W krytycznym spektaklu rockowym Paule Panke oraz na płytach gramofonowych takich jak Hans im Glück i Aufruhr in den Augen grupa trafnie odniosła się do życia dużej części młodzieży w NRD – i wylądowała szybko na indeksie urzędu cenzury. Nie przeszkodziło to jednak grupie PANKOW w odniesieniu sukcesu, gdyż obok zespołu Silly stała się najważniejszą i najbardziej wpływową grupą rockową lat 80-tych.
Jakość ich muzyki i tekstów była też ważnym warunkiem powrotu na scenę po Jesieni Ludów. Zespół, który porównywany był z grupą Rolling Stones, zapewnił sobie w latach 90-tych stałe miejsce na scenie muzycznej w całych Niemczech. W zeszłym roku mieli obchodzić 40-lecie istnienia podczas tournée, które zostało odwołane ze względu na pandemię koronawirusa. Teraz impreza zostanie nadrobiona na scenie w parku pałacowym w Neuhardenbergu. Goście, których zaprosili z tej okazji, są tak samo legendarni jak oni: AnNa R., „lepsza połówka“ Rosenstolz, Toni Krahl, frontman City, Ritchie Barton, keyboardzista Silly, i Boddi Bodag, założyciel, piosenkarz, keyboardzista i entuzjasta Engerling.
