Kaleki bękart to historia z austriacko-słoweńskiego przygranicza okresu międzywojennego; niczym z mrocznego centrum Europy Środkowej. Historia – pełna niepokoju i napięcia: Jednooka dziewka Wrga ma nieślubną, niepełnosprawną córkę Zitę. Wszyscy sądzą, że jest kalekim bękartem, który został jej podrzucony przez złe duchy w zamian za jej własne dziecko. W te upiorne bzdury wierzy głównie pachołek Lenz. Twierdzi on, że we śnie otrzymał polecenie poślubienia brzydkiej, „starej dziewki“, która „już niebawem dobije czterdziestki“. Z odrazą i wyrachowaniem bierze ją za żonę, otrzymuje nawet z pomocą pastora stanowisko posłańca w parafii, staje się zatem „panem“ – a do uwieńczenia swojego szczęścia zostaje ojcem dziewczynki o anielskich włosach. Wprawdzie znosi Zitę w swoim domu, żywiąc do niej pretensje i znęcając się nad nią, ale w głębi duszy nastaje na życie tej kalekiej kreatury.

Sophie Rois recytuje tekst sugestywnie, bez ogródek i sentymentów. Raz gwałtownie, niemal brutalnie, potem znowu łagodnie, opowiada o stosunkach panujących wokół Zity i jej losie. Głos Rois osadzony jest w głęboko modulowanych, niekiedy hałaśliwych dźwiękach elektroniki, liry korbowej, trąbki i perkusji. Formacja Brot & Sterne tworzy swoją nietypową instrumentacją intensywny, przenikliwy soundtrack, pozornie omyłkowo igra słowami i nadaje tekstowi odpowiednie tło.